گیدڑ چرته سپین کاغذ موندلی وو. نورو گیدڑانو ترینه پوختنه وکڑه چہ داسه دي؟
ده ورته وویل . دا م دچرگانو دنیولو لایسنس جوڑکو . اوس به بے خطره چرگان نیسو خورو به یئ سوک به راته غگ هم نه کوي . ٹول گیدڑان خوشخاله شول ویې ویل دا خوسم چل دی رازئ چې دخکار لپاره ٹول یوکلي ته لاڑشو
یوکلی ته لاڑل کله چې دکلي سپي پرې راغلل نو په مخه یی کڑل گیدڑان مخکے او سپي ورپسے پہ شنه منڈه یې اخیسی وه
یو گیدڑ پکے غگ وکو چې هغه لایسنس ورته اوخایه کنه . لایسنس لرونکي گیدڑ ورته وویل دا بے تعلیمه سپي دي په لایسنس چرته پوهیږي
خپئ وبـاســئ ...
د بے تعلیمو سپو حکومت راباندئ راغلئ دے.. او بے تعلیمہ سپی ئ سپورٹران دئ..
بس رورہ د خپل وس مناسب منڈہ وهئ خپئ اوباسئ. اللہ مو اوبخہ..
افسانه "براډ کاسټر"
Naeem jani لیک
نېټه نومبر ۲۰۲۰
د ایف ایم نه یو ځل بیا د مازیګر په وخت خوږ اواز اوچت شو. چې فضا ئې رنګینه کړه. هر کور کې ریډیو ولګېدو. هر کور کې ماشومان، لوئې، زنانه، حالانکه د کور هر انسان غوږ غوږ شو.
" السلام اعلیکم! یو ځل بیا د مینې او خلوص سره ستاسو ورور، ستاسو ملګرې، ستاسو کوربه، جانان جان هم ستاسو دپاره ستاسو په خپل پروګرام کښې خاضر دې."
ددې وېنه نه پس تېز میوزک شورو شو د میوزک سره ښۀ درنه خاموشي د خلقو په ذهنونو خوره شوه. جان بیا لګیا شو قیصې ئې شورو کړې. لږې خبرې او ډېر میوزک.
مختلف خلقو ورته زنګونه وهل. نائله په دې انتظار وه چې موقع اوګورم او خبرې وکړم. جانان یو داسې آرټسټ، یو داسې خبر لوثه، او جادو ګر انسان دې چې د هر چا په زړۀ راج کوي. په یو اواز باندې ئې خلق سرونه شیندي. هره جینۍ غواړي چې د "آر جے جان" سره یو ملاقات وکړي. هر ځوان ئې د لیدو آرزومند دې. هر بوډا ئې خپل زړۀ کښې د اواز مطابق یو ښۀ صورت جوړ کړې دې.
نائلې زنګ اووهو...
جان ورته وائي.
" السلام اعلیکم جي څوک او د کوم ځاے نه؟"
نائله د مسکا ډکه خولۀ ټیلي فون ته نزدې کوي او وائی
" وعلیکم السلام نائله د لوئې ښار پېښؤر نه"
جان اواز اوچت کړو.
"اه نائلې پخیر ، جوړ تازه،کور کلې وطن مور پلار روڼه خویندې ټول ښۀ دي"
دا خبره ئې په یو ساه اوکړه. هغې ډېر په درناوی جوابونه ورکړل.
د سکون ساه اغستو نه پس نائله ټیلی فون ږدي. خپل ذهن کښې د جان سره د ملاقات یو تصویر جوړوي. خو بیا ئې یو عجیبه سوچ یوسي چې هغه ډېر مشهور سړے دې په ما څۀ کوي. هغه ته به د ورځې په زرګونو جینکۍ ملاویږي. خو بیا ئې خداے خبر چې زړۀ له څۀ راشي. آئېنې ته ودریږي او د وجود سنګار له د جان نوم ورکړي او واپس د کور په کارونو کښې اخته شي.
د ملک سیاسي حالات هم څۀ ډېر سم نۀ وو. فوځي حکومتونه په عروج وو.
رضوان چې کله هم د ترور کره راشي او د نائلې تپوس وکړي نو هغه ریډیو ته ناسته وي. او اتفاق دا وي چې د جان پروګرام شورو وي. رضوان له ډېره غصه ورشي. خو څۀ وکړي...
د ترور په لور دومره وس د چا رسي. رضوان کۀ هر څومره مینه نائلې له ورکړي خو د هغې د خلې نه جان نۀ غورځيږي.
د پروګرام ختمېدو نه پس نا ئله په دې غرض ټیلي فون ته نزدې ناسته وي چې کېدیشي جان فون وکړي. دلته د نالیدلي مخ د لیدو د پاره یوه حوره دومره بے قراره ناسته ده. او هلته جان ته د نورو جینکو نه وخت نۀ ملاویږي چې دې ته زنګ ورکړي. د جان د ذهن مطابق چې ښځه وي نو خامخا به ماسره خبرې کوي. ددۀ په ځان دومره اعتماد وو چې ښځه ذات دهوکه کؤل ورته ډېر اسان ښکارېدل. چې کله به هم پرې د جینۍ اواز ښۀ ولګېدو نو سمدستي به ئې ورته ذاتي زنګ وهلو. چې کومه جینۍ د تعلق وغیره شوق لرلو نو تعلق، ملاقات، ماښامونه، شپې صبا کؤل او بعضې داسې جینکۍ هم وې چې زنګ وهلو سره به ئې ښۀ د حیا نه راپاک کړو. خو بے عزته کېدل د جان دپاره نن صبا یو عام خبره ده. ځکه چې هغه کښې غیرت د سره شته نه.
ډېرې ناپوهه جینکۍ ئې په دې لالچ د کوره راویستي دي چې تاسره به زۀ خامخا وادۀ کؤم. هغوي به هم د کالج په ځاے د دۀ سره لاړې. جان به هوټل کمره د مخکې نه نیولې وه. کۀ رڼا ورځ به وه او کۀ شپه؟ خو د دۀ دپاره به کمره د ښار په لوئې هوټل کښې تیاره وه. د ډائریکټر صېب به هم پینځۀ ګوتې په غوړو کښې وې. ځکه چې اکثر به جان د هغه خلۀ هم خوږؤله. دا کچه کچه نازکې جینکۍ چې مور پلار ئې کالج او پوهنتون ته لیږي او دا براډ کاسټر او مشهور خلق ئې هوټل ته. وخت تېرېدو سره مشیني دور نور هم تېز شو. موبائل د انسان لاس له راغلو. یو وړوکې شان څیز چې ما په اول ځل اولیدو نو حېران شوم. خلقو ورته سِم وئیلو! او ورسره ئې دا هم وئېل چې دا د ټولې دنیا سره د رابطې ذریعه ده. افففففف خدایا! دومره تیز دور هم راغلو چې بغیر د تار نه به یو داسې خود کار اله کار کوي؟ ځه اومې منله نو.
ټول خلق په دې خوشحاله وو چې موبائل راغلو، سم راغلو، ایزی لوډ راغلو، یو څو کسان په روزګار شو. چا موبائل خرڅؤو، چا سم خرڅؤو، چا به ورته کارډ ورکؤو. هر سړي دا خبره کؤله چې د ټیلی فون نه ډېر ښۀ دې مړه هر ځاے ته ئې ځان سره اوړلې شې. خو ددې نه یو سړے هم نۀ وو خبر چې ددې څیز ترقي یافته شکل به زمونږ د ځوان، پېغلې، بوډا، بوډۍ، ښځې، سړي وغیره وغیره سره کوم عمل کوي. ژوند به په کوم موړ اودریږي. حالات به څومره نازک شي. څومره خلق به خودکشیانې کوي. ددې موبائل د لاسه به څومره کورونه ورانیګي. څومره رشتې به ختمیږي.
خو...
هغه د ګرم بازار چغو پسې ځـــــــــــــان رسوي،
ړوند به د ښار نه راچاپېر دېوال ته څنګه ګوري.
مشیني دور کښې خلقو د اسانتیا امیدونه لرل. دا خود کار آله د هلکانو نه پس د جینکو سره هم راغله. دغسې د جان کار نور هم اسان شو. ځکه چې ټیلي فون ته زنګ وهل د لوئې خطرې نه خالي نۀ وو. خلقو به خبرې کؤلې چې دې موبائل کښې داسې کار هم شته چې اواز به هم کوي خو سټنګ کښې یو اپشن دې چې هغې باندې پویه شوې نو دا به اواز نۀ کوي صرف رپؤل به کوي. مطلب وائبریشن موډ. څۀ موده پس د نائلې لاس له هم دا خودکار آله راغله. ځکه چې دا په ټول کلي کښې ازاد طبیعته او د نورو کلي والو په نسبت تعلیم یافته وه. دولسم ئې په آرټس کښې پاس کړې وو او هغه هم په ډېرو کمو نمبرو. خو مور به ئې هسې خوشماشۍ دپاره کلي کښې ګرځېده چې زما لور دولسم پاس ده. پلار به ئې د سر مزدوري کؤله. ځامن ئې واړۀ وو. مور او لور دواړه د مستۍ دلاسه ګرزېدې نۀ شوې. اخر دا هم وشوه چې نائلې موبائل سره د سِم پېدا کړو.
د ترور ځوې غریب به هسې تبلیغ کښې ګرزېدو او سوالونه به ئې کؤل چې خدایا نائله زما کړې. خو قدرت ته نۀ وه منظوره ځکه چې د داسې ماډرن جینۍ کنټرول د امیر صېب د وس کار نۀ وو. هغې د لارې کوڅې ټول بانجاریان پېژندل.
ریډیو ته ئې یو ورځ د خپل موبائل نه زنګ اووهلو او دغه شان جان سره د موبائل د پېغامونو سلسله شورو شوه. د پېغام راتلو سره به د نائلې زړۀ او ورسره خواو شا رپېدلو آغاز کېدۀ. د ژوند تر ټولو غټ ارمان ئې پوره شو. د آر جے جان سره به ئې په ګهنټو ګهنټو خبرې کؤلې. جان هم بیخي په اوچه شوې وو بس ددې سره به په خبرو اړم وو. د ښار د لنډ تنګ ژوند نه ئې ورته جنت جوړ کړې وو. پوهنتون ئې ورته یو اعلی ترین او مقدس مقام په ذهن کښې نقش کړې وو. نائلې مور ته بار بار وې زۀ ځم ښار ته څوارلسم به هلته اوکړم. بس تاسو ماله ایډمشن اوکړئ. زۀ به ځانله څۀ کار روزګار اوګورم ښار کښې. مور به ورته بار بار دا وئيل چې هلته خرچې ډېرې وي خو..
جان ورته د ځان نه د هوتي نواب جوړ کړې وۀ چې د هر څۀ دې زۀ ذمه وار یم خو تۀ صرف پوهنتون ته راشه. جان ئې غریبۍ ته څۀ کتل هغه خو خپل شوق په مخه راغستې وو.
هغه ورځ هم راغله چې د ښار په لوئې کالج کښې ورته د څوارلسم داخله ملاو شوه. هاسټل کښې به ئې اکثر دا ذکر کؤو چې زما د آر جے جان سره ډېر ښۀ تعلق دې.
یو څو میاشتې اوشوې د دواړو شپې ورځې ډېرې په مزه تېرېدې. د حوس ډک جان دا نۀ غوښتل چې دا جینۍ په یو قیمت هم پرېږدم. ځکه چې د نائلې په لیدو د عمر رنځوران رغېدل. خو څۀ ئې کړې وې. کور د کرایه وو، مور بیماره وه، دوه خویندې وادۀ کؤل وو، داسې د روزګار مسئلې هم وې. د کور کلي د پېغورونو بوج ئې هسې هم په سر وو. د نور بوج نۀ سېوا کېدو په غرض ئې سِم مات کړو او اشنغرۍ کښې ئې نوې سِم واغستو.
د خپل کلي کوسټر ته د حاجي کېمپ اډې نه اوختو.
او....
دلته نائله په خپل وجود کښې د یو دوئم وجود زېږؤلو ته تیاره ناسته وه.
ایک کسان کھیت میں خربوزے لگا رہا تھا۔
ایک گیدڑ نے دیکھا تو بولا کہ یہ تو میں کھا جاؤں گا۔
کسان نے کہا میں کھیت کے گرد باڑ لگا دوں گا۔
گیدڑ نے کہا کہ میں باڑ پھلانگ کے اندر آ جاؤں گا۔
کسان بولا میں کھیت میں چارپائی ڈال کے بیٹھ جاؤں گا۔
گیدڑ نے کہا کہ میں چارپائی کے نیچے سے آ جاؤں گا۔
کسان بولا کہ میں چارپائی کے ساتھ کتا باندھ دوں گا۔
یہ سن کر گیدڑ بوکھلا گیا اور بولا اے فیر راکھی تے نہ ہوئی پ۔۔۔۔۔۔۔ یَکی ہو گئی۔
(یہ کوئی رکھوالی تو نہیں سیدھی سیدھی. پ ....یکی اے 😂😂😂😂😂😂
ﺍﺭﺏ ﭘﺘﯽ ﺻﻨﻌﺖ ﮐﺎﺭ، ﺍﯾﮏ ﻣﭽﮭﯿﺮﮮ ﮐﻮ ﺩﯾﮑﮫ ﮐﺮ ﺑﮩﺖ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﮨﻮﺍ ﺟﻮ ﻣﭽﮭﻠﯿﺎﮞ ﭘﮑﮍﻧﮯ ﮐﯽ ﺑﺠﺎﺋﮯ ﺍﭘﻨﯽ ﮐﺸﺘﯽ ﮐﻨﺎﺭﮮ ﺳﮕﺮﯾﭧ ﺳُﻠﮕﺎﺋﮯ ﺑﯿﭩﮭﺎ ﺗﮭﺎ۔
ﺻﻨﻌﺖ ﮐﺎﺭ۔ ﺗﻢ ﻣﭽﮭﻠﯿﺎﮞ ﮐﯿﻮﮞ ﻧﮩﯿﮟ ﭘﮑﮍ ﺭﮨﮯ؟
ﻣﭽﮭﯿﺮﮮ۔ ﮐﯿﻮﻧﮑﮧ ﺁﺝ ﮐﮯ ﺩﻥ ﻣﯿﮟ ﮐﺎﻓﯽ ﻣﭽﮭﻠﯿﺎﮞ ﭘﮑﮍ ﭼﮑﺎ ﮨﻮﮞ۔
ﺻﻨﻌﺖ ﮐﺎﺭ۔ ﺗﻮ ﺗﻢ ﻣﺰﯾﺪ ﮐﯿﻮﮞ ﻧﮩﯿﮟ ﭘﮑﮍ ﺭﮨﮯ؟
ﻣﭽﮭﯿﺮﺍ۔ ﻣﯿﮟ ﻣﺰﯾﺪ ﻣﭽﮭﻠﯿﺎﮞ ﭘﮑﮍ ﮐﺮ ﮐﯿﺎ ﮐﺮﻭﮞ ﮔﺎ؟
ﺻﻨﻌﺖ ﮐﺎﺭ۔ ﺗﻢ ﺯﯾﺎﺩﮦ ﭘﯿﺴﮯ ﮐﻤﺎ ﺳﮑﺘﮯ ﮨﻮ، ﭘﮭﺮ ﺗﻤﮩﺎﺭﮮ ﭘﺎﺱ ﻣﻮﭨﺮ ﻭﺍﻟﯽ ﮐﺸﺘﯽ ﮨﻮﮔﯽ ﺟﺲ ﺳﮯ ﺗﻢ ﮔﮩﺮﮮ ﭘﺎﻧﯿﻮﮞ ﻣﯿﮟ ﺟﺎﮐﺮ ﻣﭽﮭﻠﯿﺎﮞ ﭘﮑﮍ ﺳﮑﻮ ﮔﮯ . ﺗﻤﮩﺎﺭﮮ ﭘﺎﺱ ﻧﺎﺋﯿﻠﻮﻥ ﮐﮯ ﺟﺎﻝ ﺧﺮﯾﺪﻧﮯ ﮐﮯ ﻟﺌﮯ ﮐﺎﻓﯽ ﭘﯿﺴﮯ ﮨﻮﮞ ﮔﮯ۔ ﺍﺱ ﺳﮯ ﺗﻢ ﺯﯾﺎﺩﮦ ﻣﭽﮭﻠﯿﺎﮞ ﭘﮑﮍﻭ ﮔﮯ ﺍﻭﺭ ﺯﯾﺎﺩﮦ ﭘﯿﺴﮯ ﮐﻤﺎﺅ ﮔﮯ۔ ﺟﻠﺪ ﮨﯽ ﺗﻢ ﺍﻥ ﭘﯿﺴﻮﮞ ﮐﯽ ﺑﺪﻭﻟﺖ ﺩﻭ ﮐﺸﺘﯿﻮﮞ ﮐﮯ ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻦ ﺟﺎﺅ ﮔﮯ۔ ﮨﻮﺳﮑﺘﺎ ﮨﮯ ﺗﻤﮩﺎﺭﺍ ﺫﺍﺗﯽ ﺟﮩﺎﺯﻭﮞ ﮐﺎ ﺑﯿﮍﺍ ﮨﻮ۔ ﭘﮭﺮ ﺗﻢ ﺑﮭﯽ ﻣﯿﺮﯼ ﻃﺮﺡ ﺍﻣﯿﺮ ﮨﻮ ﺟﺎﺅ ﮔﮯ۔
ﻣﭽﮭﯿﺮﺍ۔ ﺍﺱ ﮐﮯ ﺑﻌﺪ ﻣﯿﮟ ﮐﯿﺎ ﮐﺮﻭﮞ ﮔﺎ؟
ﺻﻨﻌﺖ ﮐﺎﺭ۔ ﭘﮭﺮ ﺗﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﺳﮯ ﺑﯿﭩﮫ ﮐﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎ ﻟُﻄﻒ ﺍُﭨﮭﺎﻧﺎ۔
ﻣﭽﮭﯿﺮﺍ۔ ﺗﻤﮩﯿﮟ ﮐﯿﺎ ﻟﮕﺘﺎ ﮨﮯ، ﻣﯿﮟ ﺍﺱ ﻭﻗﺖ ﮐﯿﺎ ﮐﺮ ﺭﮨﺎ ﮨﻮﮞ؟
ماسٹر اسکول سے تھک کر گھر واپس آئے اور کھانا کھانے بیٹھ گیے
کھاتے کھاتے اپنی بیوی کو بتایا کہ
"کھانا اچھا نہیں ہے ، کوئی ذائقہ نہیں آرہا ہے"
بیوی اپنی برائی کا بدلہ لینے کے لئے اٹھی اور کوویڈ ہیلپ لائن کو فون کیا اور ایمبولنس کو بلالیا
اور کہا.. "ان کو کھانے کا ذائقہ نہیں آ رہا ہے .."
ایمبولنس ماسٹر کو کوویڈ ہسپتال لے گئی اور انہیں قرنطین کردیا۔
اس طرح بیوی نے اس کا بدلہ لیا۔
دوسری طرف ، ماسٹر صاحب سے یہ پوچھا گیا کہ
"آپ کے ساتھ کس کس کا رابطہ ہوا؟"
ماسٹر نے بالکل سکون سے کہا ..
- میری بیوی
- میرے سسر
- میری ساس
- میرے دو سالے
- میری تین سالیاں
- میرے تین ساڑھو
٭٭ اور " خالہ مشاطہ جنہوں نے میرا رشتہ کروایا "
اب یہ سارے لوگ بھی کوویڈ ہسپتال کے بستر پر بیٹھے ہوئے ماسٹر صاحب کو گھوررہے ہیں
اور ان کی اہلیہ سوچ رہی ہیں کہ کاش میں نے انہیں اچار دے دیا ہوتا۔
0 Comments